จิตน้อมคารวะ

บางประสบการณ์มีไว้เพื่อเก็บเงียบๆไว้กับตัว
ต่อตรงให้สัมผัสไปกับหัวใจเนื้อๆ
ไม่ต้องหาความหมาย
ไม่ต้องตีความ
เพราะความเข้าใจจะเกิดขึ้นเฉพาะแค่เรากับประสบการณ์นั้นๆอย่างลำพัง
เพียงแค่เงียบและฟังนิ่งๆด้วยเนื้อด้วยตัวท่ามกลางความไม่อธิบาย..

เราก็จะได้ยินถ้อยคำบางอย่างที่ดังขึ้นมาโดยไม่ได้คิด
และเริ่มเข้าใจสัญลักษณ์ต่างๆที่ปรากฎขึ้นทั้งในความจริงและความฝัน

อาจเพราะไม่มีถ้อยคำมากพอจะสื่อสารถึงเรื่องราว อย่างที่ครูตั้มบอก
หรือเพียงแค่ทรุดตัว แนบศีรษะชิดพื้น แบมือสองข้าง เหยียดตรงไปด้านหน้า
เพื่อบอกผ่านร่างกายที่หมอบราบว่า ลูกไม่มีสิ่งใดปกปิดต่อหน้าคุรุ
และขอศิโรราบให้กับทุกประสบการณ์ที่หลั่งไหลมาในชีวิต
ทุกอย่างก็จะคลี่ออก ทีละนิด ทีละนิด

จากนั้นเราจึงก้าวเดินต่อไป.. ด้วยจิตอันน้อมคารวะ


ภาวนาคือชีวิต๒,
กุมภาพันธ์ ๕๒